Sprawdzenie poprawności przygotowania konstrukcji do procesu cynkowania zgodnie z wytycznymi normy PN-EN ISO 14713:
Zawieszenie elementów stalowych i rozpoczęcie procesu technologicznego
Przygotowanie stalowej powierzchni do reakcji z ciekłym cynkiem:
Zanurzenie konstrukcji stalowej w kąpieli z ciekłym cynkiem o temperaturze ok. 450 °C i uzyskanie trwałe powłoki cynkowej w postaci wielowarstwowego stopu żelaza z cynkiem
Wychłodzenie świeżo ocynkowanej konstrukcji w wodzie lub na wolnym powietrzu.
Wykonanie właściwego zabezpieczenia po cynkowaniu zgodnie z wytycznymi normy PN-EN ISO 1461 i pakowanie wyrobu gotowego:
Kontrola zgodności wyrobu gotowego z wytycznymi normy PN-EN ISO 1461:
W przypadku wadliwie wykonanej powłoki cynkowej lub dostarczenia konstrukcji już częściowo ocynkowanej, powłoka jest usuwana w specjalnej kąpieli chemicznej.
Usuwanie zanieczyszczeń powierzchni cynkowanych, których nie można usunąć w trakcie standardowego proces chemicznego.
Świeżo wytworzona powłoka cynkowa nie posiada 100 % swoich właściwości ochronnych. Z czasem powierzchnia powłoki reaguje z powietrzem tworząc naturalną warstwę ochronną tzw. warstwę pasywną. Warstwa ochronna zapewnia antykorozyjną odporność na warunki atmosferyczne. Wytwarzanie naturalnej warstwy pasywnej powoduje ciemnienie powłoki.
Przed wytworzeniem się właściwej warstwy pasywnej należy zapewnić odpowiednie warunki dla jej
wytworzenia. Konstrukcje świeżo ocynkowane powinny zostać spakowane w taki sposób aby zapewnić
swobodny przepływ powietrza oraz zapobiec gromadzeniu się znacznej ilości wody na powierzchniach świeżo ocynkowanych. Nagromadzona woda będzie ograniczać dostęp świeżego powietrza do powierzchni powłoki i uniemożliwi jej naturalną pasywację. Powłoka cynkowa w miejscu nagromadzonej wody ulegnie reakcji korozji cynku tworząc białe produkty korozji tzw. „białą korozję”.
Zgodnie z normą PN-EN ISO 1461 biała korozja nie stanowi podstaw do reklamacji powłoki cynkowej w przypadku gdy grubość powłoki spełnia wymagania normy.
Większość dostępnych gatunków stali przedstawionych w normach PN-88/H-84020 i PN-86/H-84018 można ocynkować ogniowo. Jakość uzyskanej powłoki cynkowej (połysk, gładkość, grubość, przyczepność) jest różna i zależy od składu chemicznego stali, w szczególności od zawartości krzemu (Si), węgla (C) i fosforu (P).
Zawartość krzemu (Si) i węgla (C) nie powinna przekraczać łącznie 0,5%
Zawartość krzemu (Si) nie powinna zawierać się w przedziale od 0,03% do 0,12% lub powyżej 0,28%.
W powyższych przypadkach obserwuje się tzw. efekt Sandelina – powłoka cynkowa staje się matowo-szara, chropowata, nierównomierna, mało przyczepna i krucha.
W przypadku gdy w stali zawarty jest fosfor (P), należy obliczyć wartość ekwiwalentu:
Esi = Si + 2,5 x P
Wartość ekwiwalentu Esi musi również spełniać wymogi jak wyżej dla (Si).
Zgodnie z normą PN-EN ISO 1461 grubości powłok cynkowych powinny spełniać poniższe wytyczne.
TABLICA 3 – MINIMALNA GRUBOŚĆ POWŁOK I ICH MASA NA PRÓBKACH, KTÓRE NIE BYŁY ODWIROWANE
| Wyrób i jego grubość | Grubość miejscowa powłoki (wartość minimalna) μm | Miejscowa masa powłoki (wartość minimalna) g/m2 | Grubość średnia powłoki (wartość minimalna) μm | Średnia masa powłoki (wartość minimalna) g/m2 |
| Stal > 6 mm | 70 | 505 | 85 | 610 |
| Stal > 3 mm do ≤ 6 mm | 55 | 395 | 70 | 505 |
| Stal ≥ 1,5 mm do ≤ 3 mm | 45 | 325 | 55 | 395 |
| Stal < 1,5 mm | 35 | 250 | 45 | 325 |
| Żeliwo ≥ 6 mm | 70 | 505 | 80 | 575 |
| Żeliwo < 6 mm | 60 | 430 | 70 | 505 |
Normy i wytyczne:
Dostarczając konstrukcje do cynkowania zwróć szczególną uwagę na:
